Havaalanı destanı

Havaalanları, o dev cüsselerine karşın aslında yeryüzünün ufaltılmış birer demoları gibidir. Biraz daha hızlandırılmış ve içine azıcık mizah katılmış versyonu da denebilir.

Bu tamamen bakış açısına bağlı.

Mesela her biri farklı türde erkeğin bazen tek bir tipe büründüğü garip bir hava taşır. Türkiye'de hangi kentten uçuyor olursanız olun durup bir etrafınıza dikkatli bakınca çok tehlikeli bir ortamda olduğunuzu fark edeceksiniz.

Daha içeri girmek için kuyrukta beklerken arkanızdaki, önünüzdeki, diğer sıralardaki kısaca etrafınızı sarmış bütün adamların yavaş yavaş ceketlerini çıkardıklarını, kemerlerini çözdüklerini fark edeceksiniz. Havaalanı sanki erkeklerin içindeki bastırılmış Tecavüzcü Coşkun genini harekete geçirmektedir.

İlk kontrolü atlattıktan sonra koskoca havaalanında nereye adımınızı atsanız kemerlerini tekrar takan ya da elinde kemer dolanan adamlara rastlarsınız. Ya da avını yakalamış ve muradına ermiş ve de hala avını arayan Tecavüzcü Coşkunlar !

Bir de kemere ya da cekete ihtiyaç duymayan bir kitle vardır. Beyaz havlu ve peştemallerle sarılı bu amcalara bakıp da " Ya ben Frankfurt'a gidecektim ama yanlışıkla Çemberlitaş Hamamı'na mı geldim, ne bu ?!?" diye sizi paranoyaya sürükleyebilir. Burada paniğe gerek yok, mevsimlerden Hac zamanıdır sadece. Kısaca beyazda tehlike yoktur.

Bir de pek bir zararı dokunmayan ama gece gündüz farketmeksizin uyuyan bir kitle vardır. İnsan onlara bakınca kendi adına endişelenir. Acaba hangi zaman boyutunda ve hangi iki kent arasında niçin sıkışmışlardır ki bir zamanlar işi, ailesi ve evi olan bu adamlar sonsuz uykuya geçmiştir. Evet, kesinlikle sonsuz uyku. Sorun kendinize, bu uyuyan kayıp yolculardan hiç birinin uyandığına şahit oldunuz mu acaba ?

Bir garip alemdir alanlar. Genel kanı hep uçaklarda tuhaf hikayelerin döndüğüdür. Oysa uçak ufacık kapalı ve görüş alanınızın kısıtlı olduğu bir araçtır. Oysa o dev alanlar..