Bir Olimpiyat daha sessiz sedasız sona ererken

Kış Olimpiyatları denen şey bize o kadar uzak bir olay ki, gören de kar nedir, kış nedir bilmez bir ülke olduğumuzu sanacak. Mesela şu an yetmişmilyon Türk vatandaşına sorsanız Kış Olimpiyatları nerede yapılıyor diye, konuya bir Sri Lanka'lı ya da Gana'lı kadar uzak olduklarını fark edersiniz.

Her dakika, Avrupa yolunda, medeniyet çağında, yirmibirinci yüzyılda, teknoloji ve Internet dünyasında, geliştik, aştık, koptuk, olayı bitirdik gibi ezber söylemlerle kafamızı şişiren politikacılar da dahil olmak üzere biz Türklerin spor anlayışı futboldan öte değil hala.

Ha futbol denen spor da o Sri Lanka ve Gana gibi ülkelerden farkımızı ortaya koysa bari. Son iki Dünya Kupası'nda hala babalarımızın siyah beyaz televizyonlardan izlediği yıllardaki gibi bize Brezilya'yı desteklemekten başka bir seçenek sunmayan, dünyanın en pahalı futbol takımlarıyla grup elemelerinde fiyatı yarısı çeken takımlara Avrupa şampiyonalarını hediye eden bir futbolumuz var. Evet dünyada iyi takımlarda oynayan futbolcularımız var nihayet ama temsilci tek bir hakemimiz yok. Kısaca futbol milli ve yatırımı en yüksek spor olmasına karşın dünya futbolunda adımızın geçtiği falan yok.

Şimdi ben kış olimpiyatları diye söze başladım ama işin acı kısmı şu ki, biz Yaz Olimpiyatlarından da habersiz bir millet olduk artık. 2008 Olimpiyatları'nın ta Çin'de olmasıyla alakası da yoktu bunun. Bir yüzücünün biz dahil dünyanın yarısındaki ülkeden daha fazla altını tek başına toplaması akşam haberlerinde magazinsel birşeymiş gibi anlatıldı durdu. Oysa koskoca Türkiye'nin zar zor kazandığı tek bir altın madalyanın bir zamanlar ata sporu diye andığımız güreşte Çeçenistan asıllı ve Türkçe bile bilmeyen bir atletten geldiğinden haberdar mıydık acaba ?

2008 yılında yani şu uzay, teknoloji ekonomik patlama ıvır zıvırında yetiştirip Çin'e gönderdiğimiz o kadar sporcu içinde bir tek bu adam bize altın madalya getirdi.

Anlaşılan bundan tam altmış yıl evvel, tam da ülke yeni kurulmuş üstüne ikinci dünya savaşının ağırlığı çökmüş, ufacık nufusla yokluk içinde var olmaya çalışırken aynı zamanda Londra Olimpiyatları'nda 6'sı altın toplam 12 madalyayı kazanmış ülke idik. Hani teknolojinin ve paranın olmadığı yıllarda..

Wembley stadyumunda yapılan madalya töreninde altı kez üst üste kürsüye çıkan milli atletlerimizin altı kez üst üste İstiklal Marşımızı çaldırması nedeniye seyircilerin pikabın arızalandığı için sürekli aynı marşı çaldığını zannetiği 1948 Londra Olimpiyatları. Yaşar Doğu efsanesini başlatan Olimpiyat artık malesef 60 yıl geride kaldı ve elimizde bu ülkede dahi yetişmemiş bir sporcunun bize teselli hediyesi verdiği altın var artık.

Ben de kalkmış Kış Olimpiyatları diyorum burada..