Facebook furyasına ilk kapıldığım sıralarda tıpkı herkes gibi ben de önüme geleni arkadaş listeme ekliyordum. Bendeki mazi de dolu doluymuş meğer, İzmir, İzmit, lise, üniversite derken liste yüzleri geçti. Sonra yetmedi iki gün önce bir arkadaşımın evinde tanıştığım insanlar bile istek göndermeye başladı, liste kontrol edilemez bir hal aldı.
Baktım, yüzü geçen arkadaşım vardı. Oysa ne avere gezdiğim, zamanım bol öğrencilik yıllarımda ne de sokağa çıkıp da tanışma merasimi olmadan oyuna daldığım çocukluk çağlarımda bu kadar geniş bir çevrem olmadı.
İstiklal Caddesi'ne her çıktığımda mutlaka bir iki tanıdığa rastlayıp ayak üstü sohbet ettiğimiz ya da haftanın dört gecesi gittiğimiz Kemancı'da mutlaka kendi arkadaş grubuyla gelmiş kuzenler olsun arkadaşlar olsun yine tanıdık yüzlere rastladığımız günlerimiz de böylesine kalabalık değildi etrafım.
Hepsini geçtim, cep telefonu rehberimde bile yüz tane arkadaşım yoktu kayıtlı.
O zaman nedir bu insan portföyü ve neden öyle küçük kareler halinde duruyorlar bu sayfada diye isyan etmemin asıl sebebi ise kalabalık sessizlikti ! Evet orada yüzü aşkın insan var ama ne mesaj yazarlar ne bir varlık gösterirler öyle kutu kutu duruyorlardı ancak.
Böylece sildim Facebook'u, altı aydan fazla bir süre sonra yeniden yarattım kişiliğimi ve ancak gerçek hayattaki kadar iletişimde kalabileceğim ve kaldığım insanları sıraladım listeme.
İletişim değerlidir dostlar, özellikle de araya mesafe ve zaman giren eski tanıdıklarla.
O yüzden Facebook'ta suret koleksyonuna gösterilen ilgiyi o insanlarla kısa da olsa mesajlaşarak, arada ufak notlar göndererek sağlam tutmak değer katar.
Diğer türlü acımam silerim valla..
10 yorum:
Silmezsen.... :P diyeceğim ama doğrusun.
ben o yüzden ff i seviyorum biraz saçma diyaloglar bile olsa konuşmak muhabbet etmek ve karşıdakilerin yaşadığını bilmek hoşuma gider. bana mesaj yazanların mesajlarına her zaman cevap veririm. mail veya kısa mesaj olsun herhangi bir yerden. yoksa boş boş listenin olayı yok. ha bir de güzel kızların galerine bakıp vay be ne avratlar var dünyada diyorum o kadar :P
sana bir soru.
sana face'de arkadaşlık teklif etsem, kabul edermisin?
Ben de Facebook profilimi arkadaşım sandığım birinin gelinlikli fotoğraflarını görüp de evlendiğini ve beni davet etmediğini anlayınca silmiştim. Yerim sizi de, facebook'u da diyerek. 2 yıl geçti aradan, geçenlerde yeniden kaydolayım dedim, mailden sorgulattığım bir arkadaşımın soyadına ek geldiğini fark ettim. O da evlenmiş. :)
Facebook'un bi suçu yok, insanlar mal.
İrfan, katılıyorum Friendfeed kesinlikle daha samimi. Çünkü orada bir fikir paylaşımı var, içerik geyik ya da ciddi ama sürekli bir hareket, yorum, beğenme, paylaşma, hızına yetişilmiyor.
Creep, muhtemelen hayır :) Artık kimseyi eklemiyorum çünkü.
Bir Kadın, bir de evlenmiş falan onu geç çocuk sahibi ile olmuşlar var. Profil fotoğrafı yerine bebeklerinin çocuklarının resmini koymuyorlar mı, al patakla hepsini !
Facebooka üye değilim merak edip bakmadımda açıkçası. aynı durumu bende cep tel. ve msn de yaşadım ve sildim bir çoğunu. sonuç mu msn de beş kişi cep telefonumda üç kişi kaldı. aslında onlarla da çok sık muhabbetimiz yok ama şimdilik onları silmeye cesaret edemiyorum. neyse ben yalnızlığımın elinden tutup diğer blog sitlerini ziyaret edeyim bari. :)
Serhat ve birkaç kişi bu yazıyı beğendi...:)
Elnize sağlık.
merhaba,
bugunkü haberturk gazetesi webgünlüğü köşesindesin
sevgiler:)!
mailini bulamadım bu arada
Bilgilendirme için çok teşekkürler, çok hoş birşey gerçekten :) Bu arada email adresimi görünür yaptım artık.
Yorum Gönder