Bir dövüş sanatı olarak dövme

Bu ülkede, dövmeye ve dövmeli insanlara bakış açısı öyle diğer ülkelerde görübileceğiniz türden değil gerçekten. Artık dövmeyi insanın kendi bedenine yaptığı bir eziyet olarak mı görüyorlar yoksa damgalanmış manda gibi mi bakıyorlar o insanlara bilemiyorum fakat, ciddi bir kesim dövme fikrine antipati besliyor.

Bunun alt tarafı bir şekil olması ve üstelik de o kişinin kendi isteğiyle yapması kadar olağan birşeyi öcü gibi görmenin altında yatan neden muhtemelen önuyargıdan başka birşey değil.

Bir de dövmeli insanlara karşı merakla karışık tuhaf hisler besleyen anlamsız bir grup var. Özellikle erkek milleti, tanıştığı bir kızın kendi ağzından dövmesi olduğunu öğrendiğinde çoğunlukla bu erotik çağrışımlara kapılıyorlar. Sanki bir kadın, dövmeyi vücudunun ancak bikini ile kapanan bölgelerine yaptırır gibi bir aptalca bir inanç var bu adamlarda. Neden ? Çünkü hayatlarında hiç dövmesi olan bir karşı cins tanımadıkları için.

Belki erkeklere kıyasla kadınların daha ufak ve şirin şekilleri seçmesi; üstelik bunu erkekler gibi kol ya da baldırlar gibi açık görünen yerlere yaptırmamaları da bu gereksiz çağrışımı yapıyor olabilir.

Öte yandan ben de dövmeyi büyük ve dikkat çekici olduğu sürece sevmişimdir. O yüzden de daha çok erkeklere yakıştırırım. Dövme ne şekil olursa olsun günlük ve hatta spor kıyafetlerle uyum içindedir. Erkekler, resmi giyindiklerinde boyunlarına kadar kapandıklarından dövmeler yok olur. Ama kolsuz bir tişört ve bermuda ile dövme, insan vucudunda muhteşem bir desen gibi durur.

Kadınlarda ise durum tam tersi oluyor. Abiye ve dövme korkunç bir ikilidir mesela. Omuzdaki ufacık bir Twitty bile en şık abiyeyi öldürür. Hele gelinlik ! Tam bir katliamdır. O yüzden şık ve hanım hanımcık giyinmesini seven kadınların, dövme yaptırmadan önce hangi şekli seçeceklerinden önce doğru bölgeye yoğunlaşmaları daha doğru olacaktır.

Dövmeli insanların dövmeye yabancı kişilerin arasında geçirdiği vakit de sabır gerektiren bir durumdur. " Neden bu şekil ?" " Burada ne yazıyor?" " Neden koluna değil de ensene yaptırdın ?" " Ya bir gün sıkılırsam diye hiç düşünmedin mi o zaman ne yapacaksın ? " " Yaptırırken acıdı mı ? " Ya AIDS kapsaydın ? " gibi sonu gelmez soruları püskürtebileceğinize inanıyorsanız bu ülkedeki dövmelilerin arasına katılma vaktiniz gelmiştir.

Ama aslında dövmeye ait asıl bilinmesi gereken şey bunun ciddi bir bağımlılık yarattığıdır. Bunu dövme yaptırmayı düşünen ama sırf bu yüzden karasız kalan birinden duyduğumda en yakınımdaki dövmesi olan arkadaşıma sormuştum ( adını vermedim bak :) )Bana verdiği yanıt şu oldu " Sen ne diyorsun, ben başka yaptırmamak için zor tutuyorum kendimi !"

Ağzına kadar dövmeli insaları kastetmiyorum ama gerçekten de vücunda birden fazlası dövmesi olan ünlülere baktığınızda bunun önüne geçilemez bir tutku olduğunu anlıyorsunuz. Ve nerede durmasını gerektiğini bilemediğinizden de sonu pişmanlık oluyor.

Rock müzik mesela yaşam tarzı olarak değil de trend olarak kapıldığınız bir olgu ise dövme ileride hayatınızda kötü bir iz bırakacaktır. Sibel Tüzün ve Robbie Williams örneği benim için bu konuda tam bir gözlem süreci oluşturmuştur.

Dövme, bana kalırsa cesur bir adım değil ancak benimsendikten sonra girişilecek bir iştir. Kendi bedeninizle ilgili başkalarına hesap vermeniz kadar absürd bir savaşa gücünüz varsa ya da iradenize güveniyorsanız yaptırmayı düşünebilirsiniz. Kendinizle ilgili aldığınzı kararlarda son pişmanlıklar canınızı hep yaktıysa sakın derim. Zira dövme deride kalmasa bile ruhunuzda ömür boyu taşıyacağınız en acı izi bırakacaktır.